Στο θεσσαλικό κάμπο έχουμε πολλές ποτιστικές καλλιέργειες, αροτραίες καλλιέργειες αλλά και μόνιμες φυτείες (δενδρώδεις).
Οι επιπτώσεις θα είναι γενικότερες, ωστόσο οι περιοχές που καλλιεργούνται οι γνωστές «μεγάλες καλλιέργειες» θα μάλλον πληγούν περισσότερο.
Σε καλλιέργειες που έχουμε μεγάλη ακαθάριστη πρόσοδο ανά στρέμμα (τζίρος), όπως είναι τα κηπευτικά, οι θερμοκηπιακές καλλιέργειες, οι δενδρώδεις καλλιέργειες, οι λοιπές πολυετείς θα έχουμε σημαντικές επιπτώσεις λόγω της αύξησης του κόστους παραγωγής, που οφείλεται κυρίως στην αύξηση του κόστους ενέργειας και λιπασμάτων, ωστόσο θα είναι ποσοστιαία μικρότερες σε σχέση με καλλιέργειες που ο τζίρος ανά στρέμμα είναι συγκριτικά μικρότερος (βαμβάκι, αραβόσιτος, σιτηρά, κλπ). Όσο πιο μεγάλος είναι ο τζίρος ανά στρέμμα σε μια καλλιέργεια, τόσο λιγότερο συμμετέχει το κόστος ενέργειας και λοιπών εισροών στην διαμόρφωση τελικά της καθαρής προσόδου (κέρδος) της εκμετάλλευσης.
Επίσης, το κόστος άρδευσης, λόγω της αύξησης του ρεύματος και του πετρελαίου έχει ανέβει σημαντικά, με αποτέλεσμα πολλοί αγρότες που μέχρι «χθες» είχαν ποτιστικές καλλιέργειες, πλέον να καλλιεργούν σε αρδευόμενα αγροτεμάχια, ξερικές καλλιέργειες. Στο Θεσσαλικό κάμπο το φαινόμενο εγκατάλειψης ποτιστικών καλλιεργειών είναι έντονο ήδη από το 2021.
Είναι δύσκολο να γίνει μετάβαση σε νέες, άγνωστες καλλιέργειες από την μία χρόνια στην άλλη, όπως πολλοί θέλουν να πιστεύουν. Έχουν γίνει μεγάλες επενδύσεις στην εκμηχάνιση των μεγάλων καλλιεργειών (βαμβάκι, καλαμπόκι, κλπ) και αυτές οι επενδύσεις αποτελούν φραγμό εξόδου από τις συγκεκριμένες καλλιέργειες. Αν μείνουν ανενεργά τα συγκεκριμένα μηχανήματα θα χαθούν πολλά χρήματα μόνο και μόνο από τις αποσβέσεις αυτών και θα καταστραφούν πολλές γεωργικές εκμεταλλεύσεις, ενώ η επανεκκίνηση αυτών θα αργήσει δραματικά. Η μετάβαση από μια καλλιέργεια σε άλλη σε κάθε περίπτωση πρέπει να γίνει σταδιακά.
Επιπλέον πρέπει να συνυπολογίσει κανείς ότι η στροφή των καλλιεργητών προς τις ξερικές καλλιέργειες θα είναι ζημιά για τη Θεσσαλική οικονομία και γενικότερα για την Ελληνική οικονομία. Γιατί; Γιατί οι ξερικές καλλιέργειες παράγουν χαμηλότερης προστιθέμενης αξίας προϊόντα σε σχέση με τις ποτιστικές καλλιέργειες, με αποτέλεσμα να παράγεται λιγότερο «χρήμα» από την αγροτική γη και τελικά να μειώνεται σημαντικά η προσφορά του αγροτικού τομέα στο Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν (ΑΕΠ) της χώρας μας. Κάτι τέτοιο μόνο θετικό δεν είναι για την οικονομία της χώρας μας, σε μια τόσο δύσκολη συγκυρία για την Ελληνική αλλά και την παγκόσμια οικονομία γενικότερα.
* Απόσπασμα συνέντευξης Περουλάκη Γιάννη στο έντυπο μηνιαίο περιοδικό "Γεωργία - Κτηνοτροφία"
Περουλάκης Ιωάννης
Γεωπόνος Αγροτικής Οικονομίας, MBA
Σύμβουλος Επιχειρήσεων Τροφίμων και Γεωργίας
