Θεωρητικά δεν υπάρχουν κλειστά επαγγέλματα. Όμως πολλές φορές για να να καταστεί ένα επάγγελμα κλειστό δεν είναι ανάγκη να υπάρχει νομοθετική ρύθμιση.
Οι συνθήκες της αγοράς είναι αυτές που το καθιστούν κλειστό. Κάτι τέτοιο κατά τη γνώμη μου ισχύει και για το αγροτικό επάγγελμα και θα εξηγήσω παρακάτω τι εννοώ.
Για να μπορέσει ένα αγρότης να λειτουργήσει την εκμετάλλευση του χρειάζεται τα παρακάτω:
- Γη
- Εργασία
- Κεφάλαιο (μηχανήματα, ρευστά διαθέσιμα, κτιριακά, κλπ)
- Επιχειρηματική γνώση
- Γνώσεις σχετικές με τις καλλιέργειες
- Γνώσεις σχετικά με τη διαχείριση των παραγωγικών συντελεστών (κεφάλαιο, εργασία, γη)
- Γνώσεις σχετικά με την αγορά των προϊόντων
- κλπ
Αν υπολογίσει κανείς την άξια όλων των παραπάνω θα συνειδητοποιήσει πως δεν είναι και τόσο εύκολο να τα αποκτήσει. Η αξία της γης και του λοιπού κεφαλαίου είναι, στις περισσότερες των περιπτώσεων, πολύ μεγάλη για να πει κάποιος ότι θα ξεκινήσει με ίδια κεφάλαια από το μηδέν και χωρίς να δανειστεί.
Αν από την άλλη κάποιος που θέλει να ασχοληθεί με τη γεωργία επιλέξει το δανεισμό, στις δύσκολα οικονομικά εποχές που διανύουμε, γρήγορα θα καταλάβει ότι το κόστος δανεισμού είναι τόσο μεγάλο, ώστε η προσπάθεια του μάλλον θα καταλήξει στο κενό.
Δεν είναι λίγοι αυτοί που έρχονται από τα αστικά κέντρα, χωρίς καμία επαφή με τη γεωργία, που θεωρούν πως επειδή έχουν κάποια έκταση γης, μικρή ή μεγαλύτερη, έχουν τη δυνατότητα να ασχοληθούν με τη γεωργία και τελικά μόλις υπολογίζουν τα κόστη του εξοπλισμού κάνουν πίσω.
Από τα παραπάνω καταλαβαίνει κανείς πως είναι δύσκολο να γίνει κανείς αγρότης, λόγω υψηλού κόστους εγκατάστασης και εκκίνησης της αγροτικής του δραστηριότητας. Έτσι, θα χαρακτήριζα το αγροτικό επάγγελμα, ουσιαστικά, κλειστό, εξαιτίας των μεγάλων οικονομικών φραγμών εισόδου σε αυτό.
Περουλάκης Γιάννης
Γεωπόνος, Αγροτικής Οικονομίας, ΜΒΑ
