Συνεχώς διαβάζουμε για τον αγώνα που γίνεται για να γίνουν το συντομότερο δυνατό οι πάσης φύσεων πληρωμές. Πληρωμές ενιαίας ενίσχυσης, συνδεδεμένων, ΕΛΓΑ, κλπ... Νιώθει κανείς πως όλα γυρίζουν γύρω από αυτές τις πληρωμές και πως αυτό είναι το θέμα που θα πρέπει μόνιμα να μας απασχολεί.
Στην επόμενη Κοινή Αγροτική Πολιτική που πολύ σύντομα έρχεται, θα δούμε αλλαγές στις ενισχύσεις και αυτές θα είναι μάλλον αρνητικές για τους περισσότερους φίλους γεωργούς. Πρέπει κάποια στιγμή όλοι μας να καταλάβουμε πως οι ενισχύσεις λέγονται "ενισχύσεις" γιατί ενισχύουν το εισόδημα και ιδιαιτέρως το αγροτικό εισόδημα και σε καμία περίπτωση δε μπορεί να είναι ο κύριος οικονομικός τροφοδότης για την εύρυθμη λειτουργία της αγροτικής εκμετάλλευσης.
Για να αναβαθμιστεί μια επιχείρηση ομοίως και μια αγροτική εκμετάλλευση θα πρέπει να τεθούν στόχοι, βραχυχρόνιοι ή μακροχρόνιοι και να υπάρξει σχεδιασμός προς την επίτευξη αυτών. Το ίδιο θα πρέπει να συμβεί και σε ευρύτερο πλαίσιο όπως για παράδειγμα στην άσκηση της αγροτικής πολιτικής στη χώρα μας.
Θα πρέπει πάντα να τίθενται στόχοι και μάλιστα στόχοι μετρήσιμοι για να μπορούμε να βγάζουμε ποσοτικά αλλά και ποιοτικά συμπεράσματα για την επίτευξη αυτών ή όχι. Να μπορούμε ουσιαστικά να μετρήσουμε και να τεκμηριώσουμε τη βελτίωση σε κάποιο τομέα δράσης. Το να πεις για παράδειγμα ότι πρέπει να μειωθεί το κόστος παραγωγής και να μη πεις πως θα μειωθεί αυτό, πόσο θέλουμε να μειωθεί αυτό, με ποιο τρόπο, τι πόροι απαιτείται να χρησιμοποιηθούν για να συμβεί κάτι τέτοιο, πότε προβλέπεται να επιτευχθεί αυτός ο στόχος, είναι επί τοις ουσίας σαν να μην λες τίποτα.
Τον τελευταίο δε καιρό και εν όψει εκλογών ακούμε πολύ συχνά από όλες τις πλευρές την ανάγκη να επιτευχθούν κάποιοι στόχοι, χωρίς όμως να περιγράφεται ρεαλιστικά κάποιο στρατηγικό σχέδιο που θα μας οδηγήσει στα επιθυμητά αποτελέσματα.
Στα Προγράμματα Αγροτικής Ανάπτυξης που όλα αυτά τα χρόνια υλοποιούνται τίθενται στόχοι και τεκμηριώνεται η επίτευξη αυτών στους περισσότερους ελέγχους με τον Α ή Β τρόπο. Αυτό που οι περισσότεροι εμπλεκόμενοι με τη συμβουλευτική αναρωτιόμαστε είναι πόσο αυτοί οι στόχοι είναι ρεαλιστικοί τελικά και πόσο βοηθούν στη βελτίωση της κάθε εκμετάλλευσης και του κλάδου στον οποίο απευθύνονται συνολικά. Πρέπει κάποια στιγμή να δούμε προγράμματα στον αγροτικό (και όχι μόνο) τομέα να υλοποιούνται και να ελέγχονται με τέτοιο τρόπο ώστε να επιτυγχάνονται στόχοι για το κοινό συμφέρον του ίδιου του κλάδου αλλά και των καταναλωτών στους οποίους απευθύνεται αυτός.
Πρέπει το Πρόγραμμα Αγροτικής Ανάπτυξης να μην χρησιμοποιείται κυρίως για εισπρακτικούς σκοπού και να μην αποτελεί ένεση ρευστότητας προς τις αγροτικές εκμεταλλεύσεις (π.χ. πρόγραμμα μείωσης νιτρικών, βιολογικά, κλπ) αλλά να αποτελέσει πραγματικό εργαλείο διαμόρφωσης στρατηγικής και τελικά ανάπτυξης του αγροτικό τομέα.
Περουλάκης Γιάννης
Γεωπόνος, Αγροτικής Οικονομίας, ΜΒΑ
